رفتن به مطلب
انجمن پی سی دی
ithossein

مقام حضرت عباس در نزد ائمه اطهار(ع)

پست های پیشنهاد شده

در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری مولود عظیم‌الشأن و سرور ??ضایل عالمیان حضرت اباال??ضل العباس دیده به جهان می‌گشاید. امیر مؤمنان نام او را «عباس» که به معنی شیر بیشه و ترش‌رو در برابر باطل و کژیها است، گذاشت و کنیه‌اش را «اباال??ضل» و لقب او را قمر بنی‌هاشم خواند. مهر: چند سال پس از شهادت حضرت ??اطمه (س) بود که امیرالمومنین(ع) از برادرش عقیل، که به اصل و نسب قبایل آگاه بود درخواست کرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری کند و عقیل، ??اطمه کلابیه (ام البنین) را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گر??ت. امیرالمومنین (ع) از این بانوی گرامی، صاحب چهار پسر به نامهای عباس، عثمان، جع??ر و عبدالله شد. در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری مولود عظیم‌الشأن و سرور ??ضایل عالمیان حضرت اباال??ضل العباس دیده به جهان می‌گشاید. امیر مؤمنان نام او را «عباس» که به معنی شیر بیشه و ترش‌رو در برابر باطل و کژیها است، گذاشت و کنیه‌اش را «اباال??ضل» و لقب او را قمر بنی‌هاشم خواند. حضرت عباس(ع)، به لقب‌هایی چون ابورأس الحار (کنایه از کسی که در برابر مراعات نکردن امور الهی غضبناک شده و به خیانتکار مهلت نمی‌دهد) ابوالشاره (صاحب کرامتهای مشهور) ابو??َرَجه (گشایش‌ پناهنده) حامل‌اللواء (پرچمدار)، عبد صالح، باب‌الحسین و … شهرت یا??ت. ارادت قلبی ام البنین (س) به خاندان پیامبر (ص) آنقدر بود که امام حسین (ع) را از ??رزندان خود بیشتر دوست می داشت؛ بطوری که وقتی به این بانوی گرامی خبر شهادت چهار ??رزندش را دادند ??رمود: مرا از حال حسین (ع) باخبر سازید و چون خبر شهادت امام حسین (ع) به او داده شد، ??رمود رگهای قلبم گسسته شد، اولادم و هر چه زیر این آسمان کبود است، ??دای امام حسین (ع). علم و معر??ت حضرت ابوال??ضل عباس(ع)در كودكى در روزهاى کودکى عباس، پدر گرانقدرش چون آیینه معر??ت، ایمان، دانایى و کمال در مقابل او قرار داشت و گ??تار الهى و ر??تار آسمانی اش بر وى تاثیر می ???نهاد. او از دانش و بینش على(ع) بهره می ???برد. حضرت درباره تکامل و پویایى ??رزندش ??رمود: "ان ولدى العباس زق العلم زقا". همانا ??رزندم عباس در کودکى علم آموخت و به سان نوزاد کبوتر، که از مادرش آب و غذا مى??? گیرد، از من معار?? ??را گر??ت. ??رزند پاکدل على(ع) در مدت ۱۴ سال که با پدر زیست، همیشه در حرب و محراب و غربت و وطن در کنار او حضور داشت. در ایام دشوار خلا??ت، لحظه ???اى از وى جدا نشد و آنگاه که در سال???۳۷ هجرى قمرى جنگ ص??ین پیش آمد، با آن که حدود ۱۲ سال داشت، حماسه???اى جاوید آ??رید. در یکی از روزهای جنگ ص??ین، حضرت عباس در حالی که نقاب به صورتش زده بود وارد میدان نبرد شده و مبارز می‌طلبد. معاویه، ابوشعتاء را به مبارزه او می‌خواند. ابوشعتاء تکبر کرده و می‌گوید: «اهل شام مرا حری?? هزار اسب سوار می‌دانند» (یعنی در شأن من نیست که به مقابله این شخص ناشناخته بروم) ابوشعتاء پسران ه??تگانه خود را به سوی آن نوجوان نقابدار گسیل داشت و هر مرتبه او با شجاعت تمام آنها را به خاک و خون کشید. ابوشعتاء که چنین چیزی در باورش نمی‌گنجد خشمگین شده و خود به سوی آن نوجوان حمله می‌برد ولی او نیز کشته می‌شود. سپاه معاویه از وحشت بر خود می‌لرزد و سپاه حق نیز در کمال شگ??تی ??رو می‌رود تا اینکه علی (ع) نقاب از چهره آن نوجوان برمی‌دارد و او کسی جز قمر بنی‌هاشم نبود. مقام علمی حضرت عباس(ع) حضرت عباس (ع) در خانه ای زاده شد که جایگاه دانش و حکمت بود. آن جناب از محضر امیرمومنان(ع) و امام حسن (ع) و امام حسین(ع) کسب ??یض کرد و از مقام والای علمی برخوردار شد. حضرت ابوال??ضل العباس(ع) از عالمان ??قيه ??رزندان امامان (ع) مى باشد، چنانکه دانشمندان و محدثان بزرگ در شانش گ??ته اند: "هو البحر من اى النواحى اتيته" و یا "??لجته المعرو?? و الجواد ساحله". امام صادق (ع) در شان عموی بزرگوارشان حضرت عباس (ع) ??رمود: كان عمنا العباس نا??ذا البصيره. "عموى ما، عباس بصيرت نا??ذ (چشم تيز بين و عمق نگر) داشت" مرحوم علامه محمد باقر بيرجندى نیز مى نويسد: ان العباس من اكابر ال??قها و ا??اضل اهل البيت، بل انه عالم غير متعلم و ليس ??ى ذلك منا??اه لتعلم ابيه اياه. " همانا عباس(ع) از ??قهاى بزرگ و از برجستگان خاندان نبوت بود، بلكه او دانشمند درس نخوانده بود و اين مطلب منا??اتى با علم آموزى پدرش حضرت على (ع) به او ندارد. مقام حضرت عباس (ع) نزد ائمه (ع) اگر بخواهیم مقام و منزلت حضرت عباس(ع) را از دیدگاه امامان معصوم(ع) دریابیم، کا??ی است به سخنان آن بزرگوار درباره حضرت عباس (ع) توجه کنیم. در شب عاشورا، وقتی دشمن در مقابل کاروان امام حسین (ع) حاضر شد و در راس آنها عمربن سعد شروع به داد و ??ریاد کرد، امام حسین (ع) به حضرت عباس (ع) ??رمود:‌ برادر جان، جانم به ??دایت، سوار مرکب شو و نزد این قوم برو و از ایشان سوال کن که به چه منظور آمده اند و چه می خواهند. در این ماجرا دو نکته مهم وجود دارد یکی آنکه امام به حضرت عباس می ??رماید: من ??دایت شوم. این عبارت دلالت بر عظمت شخصیت عباس (ع) دارد، زیرا امام معصوم العیاذ بالله سخنی بی مورد و گزا?? نمی گوید و نکته دوم آنکه، حضرت به عنوان نماینده خود عباس(ع) را به اردوگاه دشمن می ??رستد. روز عاشورا هنگامی که حضرت عباس(ع) از اسب بر روی زمین ا??تاد، امام حسین (ع) ??رمودند:‌(الان انکسر ظهری و قلت حیاتی) یعنی (اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد). این جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس (ع) ونقش او در پشتیبانی از امام حسین (ع) است. امام زمان (عج)، در قسمتی از زیارتنامه ای که برای شهدای کربلا ایراد کردند، حضرت عباس (ع) را چنین مورد خطاب قرار می دهند: السلام علی ابی ال??ضل العباس بن امیرالمومنین المواسی اخاه بن??سه، الاخذ لغده من امسه، ال??ادی له، ‌الوا??ی الساعی الیه بمائه، المقطوعه یداه لعن الله قاتله یزید بن الرقاد الجهنی و حکیم بن ط??یل الطائی. «سلام بر ابوال??ضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را ??دای او ساخت و از دیروز بهره ??ردایش را برگزید، آنکه ??دایی برادر بود و از او ح??اظت کرد و برای رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن ط??یل طایی» را لعنت کند." امام زین العابدین (ع) به عبیدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب (ع) نظر ا??کند و اشکش جاری شد. سپس ??رمود:‌هیچ روزی بر رسول خدا (ع) سخت تر از روز جنگ احد نبود، زیرا در آن روز عموی پیامبر، شیر خدا و رسولش حمزه بن عبدالمطلب کشته شد و بعد از آن روز بر پیامبر هیچ روزی سخت از روز جنگ موته نبود، زیرا در آن روز پسر عموی پیامبر جع??ر بن ابی طالب کشته شد سپس امام زین العابدین (ع) ??رمود: هیچ روزی همچون روز مصیبت حضرت امام حسین (ع) نیست که ۳۰هزار تن در مقابل امام حسین (ع) ایستادند و می پنداشتند که از امت اسلام هستند و هر یک از آنها می خواستند از طریق ریختن خون امام حسین (ع) به نزد پروردگارشان برود و حسین(ع) ایشان را موعظه می ??رمود و کار را تا آنجا کشاندند که آن حضرت را از روی ظلم وجور و دشمنی به شهادت رساندند. آنگاه امام زین العابدین (ع) ??رمود:‌ خداوند حضرت عباس (ع) را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را ??دای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض،‌ دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که به جع??ر بن ابی طالب (ع) هم دو بال عطا ??رمود و به تحقیق، حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند.منبع=کتاب تاریخ زندگی معصومین(ع)

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر
سهیل نظری مهمان

یا ابوال??ضل

این دیگه کیه

چند سال ططول کشید نوشتی

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر

پاسخ

 

یا ابوال??ضل

این دیگه کیه

چند سال ططول کشید نوشتی

 

عزیزم ما بخاطر حضرت عباس جونمونم می دیم این که چیزی نیست.5ساعت وقت گذاشتم تا بنویسم

به اشتراک گذاری این ارسال


لینک به ارسال
به اشتراک گذاری در سایت های دیگر

برای ارسال دیدگاه یک حساب کاربری ایجاد کنید یا وارد حساب خود شوید

برای اینکه بتوانید دیدگاهی ارسال کنید نیاز دارید که کاربر سایت شوید

ایجاد یک حساب کاربری

برای حساب کاربری جدید در سایت ما ثبت نام کنید. عضویت خیلی ساده است !

ثبت نام یک حساب کاربری جدید

ورود به حساب کاربری

دارای حساب کاربری هستید؟ از اینجا وارد شوید

ورود به حساب کاربری

×
×
  • جدید...