"سینما " با طعم روزه*خواری

[sinaweb 7]

[ATTACH=CONFIG]1571[/ATTACH]

 

 

با حدود 30 سال سن یادم میآید که سال*هایی نه چندان دور، ماه رمضان در هوایی زمستانی از راه میرسید در همان حال و هوا به پایان میرسید. تنها اگر حدود 10 سال به عقب بازگردیم این خاطرات

برایمان زنده خواهد شد که نهایتاً در روز حدود 12 ساعت روزه میگر??تیم، آنقدر هوای دور و اطرا??مان سرد بود که تشنگی آزارمان نمیداد. در آن روزها شاید تنها چیزی که اندکی روزه*داری را سخت میکرد، گرسنگی بود و تشنگی مانند این روزهایی که در آن به سر میبریم، خودنمایی نمیکرد. خوبی روزهای بلند تابستان این است که به همه کارهایت میرسی در حالی که هنوز هوا تیره و تار نشده و باز هم دوباره ??رصت داری چند کار دیگر را انجام دهی. اما اگر این خوبی را با روزهای طولانی روزه*داری بیامیزیم شاید کمی سخت باشد و دوست داشته باشیم قید همه کارهایمان را بزنیم و تنها در گوشه*ای زیر باد کولر، آن هم از نوع گازی بخوابیم! به هر تقدیر برای ما که اندکی جوان*تر هستیم و دوست داریم نشان دهیم چهار ستون بدنمان سالم است و تشنگی هم برایمان نه تنها معضل نیست بلکه ت??ریح است، این روزها خیلی ت??اوتی نمیکند. حال اگر بخواهی اندکی عشق و حال را هم چاشنی روز خود کنی بهتر است تنها 3 ساعت مانده به ا??طار، خودت را با ر??تن به سینما و تماشای یک ??یلم سرگرم کنی تا حداقل گذر زمان را ن??همی. اینگونه میشود که چشمانت را باز میکنی و میبینی در پردیسی از سینماهای تهران نشسته*ای و منتظری تا زمان ورود تو به سالن مهیا شود که ناگهان چیزهایی میبینی و آرزو میکنی کاش نمیدیدی. ??ارغ از وضعیت اس??*بار مراجعه*کنندگان سینما که عمده آنها دختران و پسران جوان هستند، چشمانت بطریهای آب معدنی را میبیند که نزدیک دهان مشتاقان سینما شده است. با نگاهی دقیق به دور و اطرا??ت متوجه میشوی دستگاه اتوماتیکی که در گوشه سالن سینما قرار دارد از شهروندان پول میگیرد و به آن*ها آب پرتقال میدهد. هد?? نگارنده سیاه*نمایی درباره وضعیت بد و حال وخیم سینماهای شهر تهران نیست اما به عنوان یک مسلمان و ??ردی که حداقل با رعایت ظاهر، روزه*دار است این سوال ایجاد میشود که چرا باید چنین دستگاهی در ماه رمضان هم به علاقه*مندان، آب و نوشیدنی ب??روشد. برای ما که از دیدن این صحنه آن هم در پردیسی از سینماهای شهر تهران بهت زده شده بودیم بهترین کار این بود که از روی صندلی بلند شویم و چند قدمی به اطرا?? برداریم تا آرزو کنیم که این صحنه تنها خوابی باشد. به طبقه اول پردیس که برمیگردیم باز هم چشمانمان گرد میشود و صحنه دیگری از جلوی چشمانمان رژه میرود که آن هم در نوع خود بی نظیر است. «??ست ??وود»??روشی مستقر در این طبقه که بدون هیچ*گونه نگرانی از پلمپ مغازه*اش ساندویچ*های سرد را تبلیغ کرده است، دارد کار مشتریانش را راه میاندازد و به آنها هر آنچه که میخواهند و البته به صورت سرد می??روشد. دیدن این صحنه آن هم در یک محیط ??رهنگی که متولیان خاص خود را دارد آنقدر دردناک است که یادت میرود که با دیدن صحنه آب*خوردن بینندگان ??یلم تشنه شده*ای و تمام هد??ت میشود تا به طریقی ??ریاد بزنی «آخر ما روزه هستیم و ماه رمضان است». پس از گذشت بیش از 30 دقیقه سرانجام وارد سالن سینما میشوی اما اینجا نیز آرامش نداری و صدای خرد شدن چیپس را زیر دندان بغل دستیات میشنوی و تازه می??همی بزم*شان در این تاریکی تکمیل شده است. اما سوال اساسی این است که متولی نظارت بر اماکن عمومی همچون محیط*های ??رهنگی و هنری برای برخورد با چنین ر??تاری کیست؟ هد?? نگارنده این نیست که همه ا??راد حاضر در سینما را ا??رادی روزه*خوار یا مخال?? عقاید اسلام جلوه دهد اما دیدن چنین صحنه*هایی آن هم در پایتخت کشور اسلامیمان دور از انتظار است و میطلبد مسئولان ??کری به حالش کنند

 

منبع:خبرگزاری ??ارس